ξυροφορώ

ξυροφορῶ, -έω (Α)

έχω μαζί μου ξυράφι, κρατώ ξυράφι («σὺ μέντοι ξυροφορεῑς ἑκάστοτε», Αριστοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξυρόν «ξυράφι» + -φορῶ (< -φόρος < φέρω), πρβλ. οπλο-φορώ].